Charakterystyka elektryczna taśm elektrotechnicznych i elektroizolacyjnych

Wytrzymałość dielektryczna

Jest to napięcie, przy którym następuje przebicie elektryczne materiału taśmy. Podczas pomiaru tego parametru badanego taśma najpierw zostaje umieszczona pomiędzy dwoma elektrodami, a następnie poddana działaniu podwyższonego napięcia, aż do momentu przebicia. Wynik pomiarze podawany jest w woltach na wypadkową grubość taśmy. Wskaźnik elektrycznej wytrzymałości dielektrycznej pozwala inżynierom na ocenienie zdolności taśmy do znoszenia elektrycznego obciążenia występującego w konkretnej aplikacji taśmy.

Wskaźnik korozji elektrolitycznej

Pod tym terminem rozumie się skłonności taśmy do inicjowania korozji miedzi lub aluminium. Wskaźnik korozji elektrolitycznej określa się, dokonując pomiaru wytrzymałości na zerwanie miedzianego przewodnika umieszczonego na klejącej powierzchni taśmy, poddanego działaniu prądu elektrycznego i wilgoci. Wynik pomiaru przedstawia się za pomocą stosunku wytrzymałości na zerwanie przewodnika niepoddanego działaniu żadnych czynników. Wskaźnik obliczany jest zgodnie z formułą:

Wskaźnik korozji elektrolitycznej =(F₀ – F₁)/F₀ x 100

 F₀ – wytrzymałość na zerwanie przewodnika niepoddanemu działaniu żadnych czynników

F₁ – wytrzymałość na zerwanie przewodnika poddanemu oddziaływaniu z klejącą warstwą

Odporność na łuk elektryczny

Jest to czas, w którym powierzchnia izolowanego materiału może przeciwstawiać się powstawaniu nieprzerwanej ścieżki przewodzącej prąd na skutek działania wysokiego napięcia z niskoamperowego łuku elektrycznego w zadanych warunkach.